In de eerste week was het carnaval en hebben we het lekker rustig aan gedaan. Het weekend erna was het prachtig weer en konden we al even van de lente genieten. Maar de weken erna was vooral veel regelen en wachten.
Ik moest nog steeds goedkeuring krijgen voor mijn stage opdracht. Door de carnavalsvakantie duurde dit wat langer dan gehoopt. Deze kreeg ik eindelijk op 13 maart. Ik kon de maandag erna direct beginnen.
In het weekend viel het jaarlijkse familieweekend. Vriendlief en ik moesten dit organiseren en dat had nog wel wat voeten in de aarde. Uiteindelijk is alles goed gegaan en goed verlopen en hadden we een leuk weekend. Maar ik heb me er wel druk om gemaakt.
Het is ook niet niks om voor 30 man in verschillende leeftijden passende activiteiten te verzinnen, eten voor te zetten en ook nog binnen het budget te blijven.
Daarna volgde 4 dagen stage. Ik heb gelukkig veel kunnen doen en voel me al redelijk op mijn plaats in het bedrijf. Het is een gezellige plek met leuke mensen. En dit keer heb ik een hele duidelijke opdracht, wat ook erg fijn is.
En ja, ik liep maar 4 dagen stage. Want op 21 maart was het zo ver. Mijn operatie! We moesten ons om 8uur in Nijmegen melden en rond 9 uur moest ik me klaar gaan maken en kon ik vertrekken. Van te voren moest ik nog wat pilletjes slikken en volgens mij was ik deze keer al out voordat ik in de operatiekamer was. Ik reageer volgens mij best goed op die kalmeringspillen.
Het was 3 uur geweest, toen ik wakker werd. Ik was nog heel suf dus heb ook niet alles bewust meegemaakt. Volgens mij was ik rond 5 uur weer terug op de kamer en rond 6 uur was vriendlief er. De zwelling en pijn viel toen nog reuze mee. Ik heb trouwens sowieso weinig last gehad van de pijn. Ook toen ik thuis was heb ik maar weinig pijnstilling geslikt en ook in het ziekenhuis kreeg ik gewoon paracetamol.
De nacht daar was wel vreselijk. Ik slaap niet goed op vreemde plekken, met herrie om me heen. Elk uur was ik wakker dus op zaterdag voelde ik me nog haast beroerder dan op vrijdag.
Toen ik in de spiegel keek zaterdagmorgen schrok ik toch wel een beetje. Mijn gezicht was heel erg gezwollen en mijn onderlip was ineens 5x zo dik. Gelukkig is dat ondertussen al flink gezakt.
Om half 3 mocht ik naar huis toe, wat was ik blij. Niet dat ik thuis heel goed heb geslapen die nacht, maar in ieder geval een stuk beter dan in het ziekenhuis.
Mijn gezicht heeft ondertussen alweer normale proporties aangenomen en ook de kleur (het is van blauw, naar paars, naar groen naar geel gegaan) is flink af aan het nemen. Het gaat de goede kant op dus. Ondertussen mag ik ook al meer eten en moet ik oefeningen doen met mijn kaak. Komende donderdag mag ik weer op controle.
Ondertussen moet ik met lede ogen aanzien, dat het erg lekker weer is buiten. Ik mag helaas nog niet naar buiten. En binnen zitten met zulk weer is niet meer aan mij besteed. Hopelijk heb ik ook mijn energie weer snel terug zodat ik lekker kan gaan wandelen.
Mijn no-buy challenge gaat trouwens ook nog goed. Het is wel een stuk lastiger zo me het mooie weer en alle nieuwe collecties die ik op internet voorbij zie komen. Ik heb wel nog een aantal items die ik echt graag wil hebben deze lente, maar of dat er echt van komt weet ik nog niet. Eigenlijk mag het niet he?!
Ik ga eerst maar eens bedenken wat ik naar de Bruilofd aan zal trekken....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten